Bericht van Linde Vrijhoef


Het was een zware dag zaterdag, een dag met heel veel verschillende emoties ook al was het vooral veel verdriet. Afscheid nemen van jou deed erg veel pijn bij ons allemaal. Maar ik wilde hoe dan ook na jouw afscheid voetballen, puur omdat ik wist dat dit ook iets was wat jij had gewild dat ik dat zou doen. Voetbal stond bij jou altijd op nummer 1 en ik weet ook nog wel hoe leuk jij het vond dat ik als klein meisje van 8/9 jaar ook begon met voetballen bij jouw clubje. 

En daar stonden we dan: allemaal zaterdag op het veld om onze eerste competitie wedstrijd te spelen tegen Hoogland MO19-1, we wisten dat het een moeilijke tegenstander was maar we gingen strijden voor opa. We begonnen met 1 minuut stilte, al snel kwamen de tranen weer te voorschijn maar ik wilde hoe dan ook de wedstrijd starten. Al snel merkte ik dat het misschien niet helemaal een goede keuze was om te voetballen omdat de gedachtes meer bij opa lagen dan bij het spel. Toch kwam van onze kant al snel de 1-0, gemaakt door Julia, alleen wist Hoogland ons al snel weer in te halen waardoor de wedstrijd eindigde met een stand van 3-6. Ondanks de nederlaag hebben wij toch keihard gestreden als een team waar opa heel trots op zou zijn. 
  
Maar voor mij was het voetbalweekend nog niet afgelopen want zondag stond er weer een wedstrijd klaar tegen SDO VR2. Ik stond sterker in mijn schoenen en wilde zeker niet 2x in een weekend verliezen. In de laatste 10 minuten stonden we nog steeds achter met 0-2 en de goals werkten allemaal ook niet mee. Maar toch wisten we in die laatste 10 minuten nog 3 goals te maken waardoor we toch nog hadden gewonnen met 3-2. 
  
Ook had gelukkig mijn lieve neef Yoeri gewonnen met 3-1 tegen Muiden 3 met een prachtig goal vanuit een vrije bal van ongeveer 25 meter van het doel vandaan. Gelukkig weten wij hoe trots en blij opa zou zijn als hij dat had geweten, en dat is waar we het voor deden!