AD: Geblesseerd als doelman, perfect als Pinchhitter

Keepen kan hij niet door een gebroken vinger, maar als spits bezorgt Stefan zijn club in blessuretijd een punt

Stefan Houtveen staat te boek als keeper, maar ontbreekt als gevolg van een blessure al maanden onder de lat. Toch was hij zondag van grote waarde voor Roda’46, want dankzij hem speelde de club uit Leusden in de slotminuut gelijk.

Pjotr Pos 

Een resultaat behalen met een doelpunt in de 96ste minuut, dat is voor elke voetballer een droom. Voor Stefan Houtveen kwam die zondagmiddag uit en dat terwijl de Amersfoorter helemaal niet van plan was om te voetballen.

Normaal gesproken is Stefan Houtveen doelman bij Roda’46, maar zondag bleek hij ook een geweldige pinchhitter. Door een hoofdblessure bij spits Léon van der Pas viel Houtveen in als spits. ,,Eerst stond ik te vlaggen, want de vlagger was er dit keer niet. De bezetting bij de selectie was ook dun, dus ik zei tegen de trainer: ‘Zet me maar op het wedstrijdformulier’. Zo was ik de derde speler op de bank en alleen in nood beschikbaar’’, blikt Houtveen terug.

Keepen is er voor hem al een tijdje niet bij. In november brak de 27-jarige doelman namelijk een vingerkootje in de middelvinger aan zijn rechterhand. ,,Dat gebeurde in de wedstrijd tegen SMVC Fair Play. Ik ving een bal en voelde wel dat het niet helemaal lekker was, maar ik speelde de laatste dertig minuten wel uit. Na een paar dagen was het dik, warm en had een rare kleur. Een operatie bleek noodzakelijk.’’

Pas in maart weer keepen

Houtveen komt uit de jeugd van Hooglanderveen en is bezig nu aan zijn vijfde seizoen bij Roda’46 zondag. Tot de wedstrijd tegen Fair Play was hij vaste keus onder de lat. Zijn rentree als spits tegen TABA kwam onverwacht. ,,Ik ben nog bezig met revalideren aan mijn vinger. Daarom speelde ik ook met tape om mijn vinger. In maart zal ik na drieënhalve maand pas de echte groepstrainingen hervatten en zie ik hoe mijn vinger reageert. Invallen als veldspeler kon al wel.’’

Tegen nummer drie TABA was de achterstand 1-2 dus Roda’46 was opzoek naar de gelijkmaker. ,,Voor de grap zei ik in de ochtend al tegen jongens van het tweede dat ik zou scoren. Eigenlijk dacht ik dat ik helemaal niet ging spelen. Dus toen ik in het veld kwam, was dat zonder idee of verwachting: een beetje voorin druk zetten en kijken of we nog wat konden forceren.’

Dat lukte, diep in blessuretijd. Via Marc Groen en de kluts kwam de bal hoog voor bij Houtveen. Als een volleerd spits timede hij goed en kopte raak. ,,Een geweldig gevoel. Ik had geen idee wat ik daarna moest doen. Ik ben dat natuurlijk niet gewend. Daarom rende ik maar naar de bank om het daar te vieren. Als keeper kan je jezelf ook onderscheiden en punten pakken voor de ploeg. Toch was dit een ander gevoel.’’

Een keeper gaat nog weleens mee naar voren als er in de slotfase wat geforceerd moet worden. Houtveen is zelf alleen helemaal geen enorm grote keeper met zijn 1.81 meter. ,,Wel kan ik enorm hoog springen. Ik schrok er zelf ook van toen ik op de foto terugzag hoe hoog ik kwam. Springen is natuurlijk ook belangrijk voor een doelman. Toen ik jong was deed ik altijd wedstrijdjes met mijn broertje wie het hoogst sprong. Dat betaalt zich jaren later nog uit.’’

Het was de eerste goal die Houtveen maakte in het seniorenvoetbal. ,,Die zal me nog wel even bijblijven. Het was ook niet de 4-1, maar een goal van waarde. Leuk om een keer het middelpunt van de feestvreugde te zijn. Normaal gesproken sta ik een doelpunt op zeventig meter afstand in mijn eentje te vieren. Dus ik zei al dat ze mij over twee weken weer op de bank kunnen zetten, haha.’’

Algemeen Dagblad
13-02-2024