Van Roda ’46 tot eerste keeper van Heracles Almelo: interview met Fabian de Keijzer

Van Roda ’46 tot eerste keeper van Heracles Almelo: exclusief interview met Fabian de Keijzer

Op zevenjarige leeftijd trok Fabian de Keijzer zijn keepershandschoenen aan bij een van onze partnerclubs: Roda ’46 in Leusden. Daar ontdekte hij zijn passie en talent voor het keepersvak. In 2011 werd hij gescout door FC Utrecht, waar hij de volledige jeugdopleiding doorliep.

Wat voor velen een droom blijft, maakte Fabian waar: zijn debuut in het eerste elftal van FC Utrecht. Blessures zorgden onderweg voor tegenslag, maar hij gaf nooit op. Sinds 2023 is hij keeper van Heracles Almelo.

In dit exclusieve interview vertelt Fabian over zijn route van Roda ’46 naar de Eredivisie, zijn overstap, zijn kijk op Voetbal Midden-Nederland en hoe hij het leven als doelman bij Heracles ervaart.

 

Hoe kijk je terug op je jeugd bij Roda ’46 in Leusden?

"Als een hele leuke tijd die altijd in het teken stond van plezier. We hadden een leuke groep die grotendeels bij elkaar bleef, we speelden in een leuke competitie en deden mee aan mooie toernooien. Ik heb eigenlijk alleen maar goede herinneringen aan die periode."

 

 

Wie of wat inspireerde jou destijds het meest om profvoetballer te worden?

"In die tijd was het vooral voor het plezier. Natuurlijk droomde je ervan om prof te worden, maar daar dacht je nog niet veel over na. Toen ik uiteindelijk gescout werd, veranderde dat. De inspiratie werd toen het spelen bij een profclub."

 

In 2011 stapte je over naar FC Utrecht. Hoe heb je die overgang ervaren?

"Die overgang heb ik alleen maar als leuk ervaren. Ik was nóg meer met voetbal bezig. We trainden vier keer per week, het niveau was erg hoog en daardoor leerde ik ontzettend veel. Het was natuurlijk wennen, want ineens speelde ik niet meer met de jongens waar ik jarenlang mee gevoetbald had en kwam ik in een totaal nieuwe en onbekende omgeving. Maar ik denk dat het goed voor me is geweest om uit mijn comfortzone te stappen. Al met al heb ik deze overgang heel positief ervaren."

 

Je speelde er twaalf jaar en keepte zelfs in het eerste elftal. Wat betekende dat voor jou persoonlijk?

"Dat betekende heel veel. Als je in de jeugd bij Utrecht komt, droom je maar van één ding: het eerste elftal halen. Om profvoetbal te bereiken moet je veel opzijzetten en er alles voor geven. Ik heb elk jeugdteam van Utrecht doorlopen en dat ging natuurlijk met ups en downs. Als je dan uiteindelijk je debuut in het eerste mag maken, valt alles op zijn plek. Je bent zo blij en trots en wilt daarna alleen nog maar meer."

 

Hoe ervaar je je tijd bij Heracles tot nu toe?

"Heel goed. Het is een hele warme en fijne club met een echt familiegevoel. Ik ben blij dat ik hier de kans heb gekregen om wekelijks te spelen en mezelf te ontwikkelen. We hebben een leuke groep en er is een goede balans tussen plezier en hard werken, en dat vind ik erg fijn."

Welke wedstrijd of moment in Almelo is je het meest bijgebleven?

"Dat is toch wel het behalen van de halve finale van de beker vorig seizoen. Dat hele bekeravontuur was heel speciaal. We schakelden Winterswijk, NEC, De Graafschap en Utrecht uit. Uiteindelijk verloren we de halve finale helaas na strafschoppen van AZ."

 

Volg je het amateurvoetbal in Nederland nog een beetje, en misschien ook je oude club Roda ’46?

"Ik volg het niet heel actief meer, maar ik kijk natuurlijk nog wel af en toe hoe het met Roda ’46 gaat. Het blijft toch de club waar het voor mij allemaal begonnen is, dus ik vind het altijd leuk om te zien hoe ze het doen."